نظم
صدای عشقت را از چند وجبی میشنومنور روشن سبزت را با جانم میبینم
کن فیکونت را در هستی عالم میستایم
لحظه های درخت دوباره آغاز میشود
و من در روح درخت به نظاره ات نشسته ام
چراغانی درختان بی بدیع است
و من ..........
نه بهاری دارم و نه خزانی
چون تو بهار مرا عمدا فراموش کردی
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد